Het was voor ondergetekende afgelopen zondag toch wel even schrikken toen hij bij het
verzamelen in café De Zavelbank daar J. Casteels met ... krukken aantrof. Uit betrouwbare
bron (dankjewel, Steven) vernamen we dat onze gewaardeerde centrale verdediger de dag
voordien tijdens een partijtje ... paintball met onze U17 het volgende was overkomen: “
Onder
'suppressive fire' spurtte Jochem naar de vlag, deed een knappe steal en draaide zich om,
waarna hij een fraaie sliding inzette richting de eigen linies. Met de eindoverwinning in zicht
scheurde hij helaas zijn hamstring”. Faut le faire!
En dus wachtte trainer Zoran op de valreep nog wat puzzelwerk, ook al kon hij opnieuw een
beroep doen op Cocquyt en Cauwenberghs, die de plaats innamen van de geschorste G.
Vanderbecken en de beroepshalve afwezige Urdinov. Cocquyt werd daarom een rij achteruit
geschoven en mocht naast Rymenams postvatten.
Op het kunstgrasveld van Kortenberg waaide – opnieuw – een strakke wind, die onze jongens
echter niet belette om meteen het heft in handen te nemen. Een vrijetrap van aanvoerder
Verbiest zeilde maar net over, Torreele vond de keeper op zijn weg en een afgeweken schot
van Cauwenberghs ging ei zo na in doel. De thuisploeg daarentegen kwam veel minder sterk
voor de dag dan we vooraf gevreesd hadden. Toch was het vooral door onze eigen kunde en
verbetenheid dat de geelzwarten het eerste halfuur amper in het stuk voorkwamen. Na zo’n 25
minuten werden we dan ook beloond voor onze aanvalsdrift: Torreele bracht met een snelle
inworp Cauwenberghs in schietpositie, die met een prachtige uithaal de thuisgoalie kansloos
liet!
Nadat Nelissen bijna de voorsprong verdubbeld had, staken de gastheren dan toch eens de
neus aan het venster: Dimitrakopoulos zette zich door op links, maar gelukkig was er geen
enkele ploegmaat gevolgd om zijn voorzet binnen te tikken. De aanvaller van Griekse
afkomst ontpopte zich gaandeweg als het gevaarlijkste heerschap bij de thuisploeg, en toen hij
zich even voor het rustsignaal knap vrijdraaide en doelman Rottier op het verkeerde been
zette, hingen de bordjes in evenwicht. Van die kleine domper moesten onze jongens toch even
bekomen, en de rust kwam dan ook als geroepen.
De tweede helft was vrijwel een kopie van het eerste bedrijf: terwijl de gastheren nauwelijks
een fatsoenlijke aanval in mekaar konden knutselen, domineerde KFC W verder de wedstrijd,
ook al leidde dat overwicht tot minder doelpogingen dan voor de pauze het geval was.
Torreele, knap vrijgespeeld door Pasteels, mikte naast, en schoten van L’Enfant en Verbiest
werden gestuit door de keeper.
Een opstootje met Dimitrakopoulos was voor trainer Zoran de aanleiding om de
thuisaanvaller in het Grieks (!) even de levieten te lezen. Tussen beiden ontspon zich een
woordenwisseling waar ondergetekende geen jota van begreep, maar voor de scheidsrechter
was het alvast reden genoeg om onze T1 tot de orde te roepen.
Zo’n kwartier voor tijd achtte onze coach dan het moment gekomen om de talentvolle Daan
Loix in de strijd te gooien. En ja hoor: ‘de witte’ greep de kans met beide handen! Een vijftal
minuten voor affluiten draaide hij zich, aangespeeld door Torreele, knap vrij om de doelman
vervolgens tegenvoets te grazen te nemen. Trainer Zoran wist met zijn vreugde geen blijf:
zelfs uw verslaggever mocht in de euforie delen en kreeg van hem een flinke smakkerd!
In de extra tijd was nog een hoofdrol weggelegd voor Rottier, die een verraderlijk schot van
een thuisaanvaller stijlvol uit zijn doel ranselde en daarmee onze zege veilig stelde.
Met deze cruciale driepunter, en door het feit dat de inhaalwedstrijd van Boortmeerbeek tegen
SC Keerbergen uitgesteld werd, verkleinen we de kloof met eerstgenoemde en is Bertem-
Leefdaal nu onze dichtste achtervolger.
De trip van volgende zaterdag naar Keerbergen kondigt zich alweer aan als een lastige
opdracht, maar met deze wedstrijdmentaliteit hoeft momenteel geen enkele tegenstander ons
angst in te boezemen!
Reactie plaatsen
Reacties