Na het debacle van vorige week in Tervuren aasden we met dezelfde basiself op eerherstel tegen Wijgmaal B. Dat behoort dit seizoen niet langer tot de zwakke broertjes in de reeks, dus waren we zeker op onze hoede voor de ploeg van voormalig KFC W-trainer Van Roost.
Het aanvangskwartier was een lang uitgevallen studieronde, waarin de gasten Kompany-gewijs via een verzorgde opbouw van achteruit hun wil trachtten op te dringen. Meer dan een paar speldenprikken leverde het niet op, en ook van onze kant noteerde ondergetekende enkel een afgeweken schot van Torreele dat voor enig doelgevaar kan zorgen.
Het openingsdoelpunt van de bezoekers in de twintigste minuut stak echter het vuur aan de lont: bij een aanval op de linkerflank waande onze defensie de bal over de achterlijn en verzuimde om door te spelen, waardoor Sabic maar voor het inleggen had. Trainer Zoran was er allerminst mee opgezet en maande zijn jongens onmiddellijk aan om een versnelling hoger te schakelen. Met flink wat wilskracht drongen we het jonge Wijgmaal nu terug op de eigen speelhelft en versierden een resem kansen, waaronder een poging van Torreele voorlangs, een kopbal van Cauwenberghs en een schot van D. Vanderbecken op de vuisten van de doelman. Op het halfuur haalde Torreele dan toch zijn gram, door een paar verdedigers in de zestien tureluurs te draaien en met een hard schot de Wijgmaal-goalie kansloos te laten. De sfeer op en naast het veld werd in het slotkwartier van het eerste bedrijf wat bitsiger, en na een korte schermutseling diende de ref beide aanvoerders bij zich te roepen om de gemoederen te bedaren.
Met het besef dat er moést gewonnen worden om voeling met de top te houden, kwamen we uit de kleedkamer en dat leverde in de 50e minuut meteen resultaat op: een voorzet van D. Vanderbecken werd door L’Enfant onhoudbaar binnengekopt! Wijgmaal B probeerde schuchter de bakens te verzetten, maar had het nu duidelijk lastig met onze korte pressing en gezonde agressiviteit. Het kon enkel nog dreigen met een vrije trap net buiten de zestien – door Rottier tegen de lat getikt – terwijl we zelf doorgingen op ons elan en genoeg kansen versierden om de gasten helemaal uit te tellen. Dat gebeurde helaas niet: Urdinov vond de keeper op zijn weg, Torreele trapte in de vlucht nog eens over doel, een schot van Cocquyt belandde naast en ook een poging van D. Vanderbecken miste de juiste richting.
En wat ons dit seizoen al wel vaker overkwam, voltrok zich vijf minuten voor affluiten helaas opnieuw: de bezoekers – intussen tot tien herleid nadat Sabic zijn tweede gele kaart had gepakt – kwamen langs rechts nog eens opzetten, onze verdediging verkeek zich op de voorzet en de mee opgerukte Van Ransbeeck trapte de voor zijn ploeg onverhoopte gelijkmaker tegen de touwen. En nog lag de wedstrijd niet in haar definitieve plooi, want in het ultieme slotoffensief van onze kant plaatste de ingevallen Pasteels enig mooi de 3-2 in de kruising! De vreugde-uitbarsting in onze rangen was dan ook navenant!
Gelukkig maar dat we zo op de valreep de 3 punten thuishielden en Boortmeerbeek en Herent B in het vizier houden. Willen we onze ambities blijven wettigen, dan kunnen we ons in de twee resterende wedstrijden voor de winterstop – Bertem-Leefdaal uit en Hever thuis – alleszins geen misstap meer veroorloven!
We vermelden nog graag dat onze reserven zich afgelopen weekend met een 3-0 zege tegen KO Begijnendijk tot herfstkampioen kroonden. Hopelijk kunnen ze die lijn nu vrijdag doortrekken in de topper tegen het tweede gerangschikte Baal. Aftrap om 20u30 op KFC W!
Reactie plaatsen
Reacties